Terapia komunikacji (AAC)

Dla każdego człowieka, niezależnie od jego poziomu funkcjonowania, możliwość porozumiewania się stanowi podstawowy warunek zaspokojenia potrzeb. Jeżeli te potrzeby nie są zaspokajane wówczas może pojawić się wycofanie, trudne zachowania a nawet agresja. Dziecko które nie mówi, próbuje na miarę swoich możliwości tworzyć swój własny system komunikacji z otoczeniem. Ale zdarza się, że nie próbuje wcale, ponieważ nie wie, że może zainicjować kontakt. A może próbowało go nawiązać, ale nikt go nie zrozumiał, w końcu przestało próbować. Pozostaje wówczas bierne, zniechęcone.

AAC (alternative and augmentative communication) to komunikacja wspomagająca i alternatywna, której celem jest pomoc w porozumiewaniu się osób nieposługujących się mową, lub posługujących się w ograniczonym zakresie. Istnieje wiele systemów w ramach AAC m.in.: Piktogramy – Pictogram Ideogram Communication (PIC), Picture Communication Symbols (PCS), PECS Picture Exchange Communication System, System Blissa, Pismo, Znaki przestrzenno – dotykowe, Makaton.

Niezależnie od tego jaki system komunikacji wybierzemy musimy pamiętać o tym, żeby symbolom graficznym lub gestom zawsze towarzyszyła mowa dźwiękowa. Systemy AAC mogą się wzajemnie uzupełniać, wszystkie przecież zostały stworzone po to aby wspomagać, wspierać proces komunikacji. Nie ma zagrożenia, że dziecko które będzie „mówiło obrazkami” nie nauczy się mowy dźwiękowej. Wprowadzenie alternatywnej komunikacji wspomaga rozwój najdoskonalszego kanału komunikacyjnego czyli mowy dźwiękowe. Jeśli dojdzie do jego rozwoju, dziecko spontanicznie odrzuci każdy inny wspomagający system.