Model Pozytywnego Wspierania Zachowań (PBS)

Model PBS  ten powstał w USA w latach 80’ XX wieku z myślą o niepełnosprawnych dzieciach i dorosłych prezentujących zachowania niepożądane stanowiące barierę ich przystosowania społecznego. Wykorzystuje metody i strategie zaczerpnięte ze stosowanej analizy zachowania.

Na początku wykorzystywany był głównie w szkołach specjalnych, ośrodkach i innych specjalistycznych placówkach. Od lat ‘90 XX w. PBS znajduje zastosowanie w pracy ze wszystkimi dziećmi będąc podstawą efektywnej edukacji na każdym jej etapie.

PBS to nie tylko model tworzenia efektywnych interwencji i programów dla osób, które przejawiają zachowania niepożądane, ale także filozofia pracy z osobami niepełnosprawnymi. Interwencje realizowane według modelu PBS mają zminimalizować zachowania problemowe osoby, które stanowią barierę do jej integracji społecznej, a przede wszystkim mają na celu podniesienie jakości życia tej osoby.

Model Pozytywnego Wspierania Zachowań kładzie nacisk na:

• metody proaktywne (tj. zapobieganie problemom, a używanie konsekwencji w odpowiedzi na zaistniały już problem)
• indywidualne podejście, branie pod uwagę potrzeb osoby oraz okoliczności towarzyszących jej zachowaniom,
• szanowanie prawa osoby do dokonywania wyborów i do integracji,
• tworzenie uniwersalnych planów postępowania, które sprawdzają się w codziennym życiu w domu, przedszkolu i środowisku